این قسمت به زودی کامل میشود. این قسمت به زودی کامل میشود.

فیلمهای در حال اکران سینما های مشهد. با تشکر از همراهی دوستان. لطفا به تاریخ بروزرسانی توجه نمایید.

ببخشید خدا به همراه همتون. سفر چگونه دست من را. از آهنهه گرمی جدا کرد. گویی صدایی از ته گور. چون مرگ من من را صدا کرد. من و ترن در هم خزیدیم. از تو دگر چیزی ندیدیم. چگونه از هم دل بریدیم. از پشت دیواری پر از دود. تو را میان خانه دیدم. زمین از آغازش جدا شد. هوا پر از قهر صدا شد. چگونه خالی از صدا شد. آیا در آن لحظه ندیدی. که من پر از احساس دردم. میمردم از ای غم که دیگر.

صدای ریز خنده هایم از هوای دبیرستان می آمد که تمام شادمانی یونیفرم های ثورمه ای شان را پرتاب می کردند از پنجره های ممنوع کلاس به کوچه های پاییزخورده ی شهر خسته.

بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند. بدون هیچگونه جانبداری سیاسی یا نیچه میگوید.

سردی خاصی بر فیلمهایش حاکم است که نشات گرفته جهانبینی فلسفی اوست. قهرمانان فیلمهایش همواره در گیر و دار رهایی از بندهای فضای حاکم بر زندگی خود هستند و همین علتی است برای اینکه هم به مبارزه با جهان اطراف خود و هم به مبارزه با جهان درون خود بپردازند. اما همواره مغلوب هستند و تنها انتظار به معجزه ای آنها را به آینده امیدوار نگه می دارد. بسیار برایم دردناک بود که فهمیدم او از دنیای فیلمسازی. روایتی است مدرن از سرگشتی قوم یهود.

گاهی حس میکنم تو دنیا کسی رو ندارم. اما خوشحالم که شما ها هستین. قایم بکن در دفتر خیسم فروغت را. دست مرا ول کن میان فصل سردی که. تا گم شوم شب ها خیابان شلوغت را. ماشین گیجم بوق زد توی عروسی ها. این بوق ها آواز یک گنجشک ترسو بود. در جیب های خود فشردم دست سردش را.

آمده ام که سر نهم . همراه با شادی و شادکامی آرزومندم. نوشته شده در تاريخ یکشنبه بیست و هفتم اسفند 1391 توسط امین. ارزش هنرمند را باید هنرشناس معین کند نه مردم کوچه و بازار. نوشته شده در تاريخ پنجشنبه دهم اسفند 1391 توسط امین. خیلی خیلی دیر اومدم چون واقعا گرفتار بودم. عرض سلام و ادب .

این نوشته ام در سایت کافه سینماست. هم خوب است هم اولین نوشته ام برای کافه سینما. علی هیچ سوال بزرگی تو زندگی پرستو نیست که تو دنبالش می گردی. امید پرستو را بهتر از هر کسی می شناسد. این را در چشمان پشت شیشه ی موت.